Kau Yang Di Hatiku - Teaser 11

“Kenapa awak tak biarkan saya cuba dulu? Kenapa awak tak benarkan saya ada dalam hati awak? Saya muncul bukan untuk menggantikan tempat Aziz. Saya hadir untuk buat awak lupakan Aziz. Saya ingin bahagiakan awak, Zizah. Izinkan saya.”

Azizah diam. Otak bertelingkah. Hati bersoal jawab. Kenapa Iskandar terlalu memahami perasaannya? Memang itu yang dia rasakan sebenarnya. Terlalu sukar untuk membenarkan Iskandar menghuni hatinya kerana Aziz. Enggan menerima Iskandar disebabkan oleh Aziz. Air mata mula bergenangan.

Dengan suara yang ditahan, Azizah tuturkan kata-kata ini. “Awak terlalu sempurna Iskandar. Saya takut tersalah menilai kesempurnaan awak tu. Dulu, saya pernah buat silap. Saya terlalu memandang kepada kesempurnaan hingga sanggup melukakan hati Aziz. Tapi kesempurnaan itulah yang telah mengecewakan saya.”

Iskandar senyap agak lama. Mungkin sedang cuba memahami apa yang dia cuba sampaikan.

“Awak takut tersalah menilai kesempurnaan saya?”

Perlahan Azizah mengangguk.

“Awak takut terima saya kerana saya sempurna? Awak takut untuk lupakan Aziz kerana saya sempurna? Awak takut kesempurnaan saya ini akan mengecewakan awak?”

Azizah diam tidak membalas.

“Zizah..., kesempurnaan luaran takkan kekal. Apa yang awak lihat dengan mata kasar akan pudar. Yang perlu awak nilai, yang perlu awak lihat adalah keikhlasan hati dan perasaan saya kepada awak. Saya tidak menilai awak melalui lahirian awak. Yang saya lihat adalah hati awak. Saya mengenali awak sudah lama, Zizah. Dari kita kecik lagi. Awak jujur, kuat semangat, baik, tidak pernah memandang rendah kepada orang lain. Awak juga tak pandai berpura-pura. Sebab itu saya sukakan awak.”

Tersentuh hati dan nalurinya kala Iskandar menyusun patah kata itu. Semakin banyak kebaikan Iskandar dia lihat, semakin hatinya jadi tidak menentu.

“Apa yang jadi kepada awak dan Aziz sebenarnya?” Iskandar menyoal tiba-tiba.

Azizah menyambut renungan redup lelaki itu. Mata mereka bertatapan lama. Air mata yang mula mencemari pipi, disapu perlahan dengan tapak tangan. Segera Iskandar menghulurkan kepadanya sehelai sapu tangan.

“Saya tahu, awak tak pernah ceritakan kepada sesiapapun, apa yang telah terjadi antara awak dan Aziz. Bila awak tidak pernah bercerita, jadi awak tidak pernah meluahkan apa yang awak rasa selama ini. Sebab itulah awak terlalu susah nak lupakan apa yang berlaku. Awak susah nak lupakan Aziz. Awak juga susah nak terima kenyataan apa yang terjadi.”

Lelaki itu diam selepas itu.

“Zizah...”

Lembut suara Iskandar memanggilnya.

“Pandang saya.”

Perlahan-lahan Azizah panggung kepalanya melihat Iskandar.

“Saya tahu ianya susah, tapi awak kena terima hakikat. Kisah awak dan Aziz telah lama berlalu. Cara untuk awak mula belajar lupakan dia, adalah dengan meluahkan apa yang awak rasa. Bercerita, agar perit yang awak rasa tu reda. Zizah, awak cerita pada saya apa yang berlaku antara awak dan Aziz sampai awak sanggup sia-siakan usia awak ni.”

Pujuk lelaki itu bersama suara lembut. Pandangannya juga amat redup. Terkaku Azizah seketika. Suara lembut dan pandangan redup Iskandar itu, membuatkan dadanya berdebar pantas. Lama dia cuba menenangkan dirinya.

“Semuanya berpunca dari kehadiran seorang lelaki.” Azizah kesat sisa air mata dengan sapu tangan milik lelaki itu. Akhirnya dia akur dengan permintaan Iskandar.